Pazar Mutsuzlugu, Grip Ve Bas Agrisi

Aldigim ilaclarin etkisi mi, yoksa bir hafta icerisinde bir koleksiyon olusturmam gerektiginden mi (ki bu imkansizi basarmak gibi birsey!), yoksa gercekten pazar olmasindan mi bilmiyorum ama icim daraliyor! Tam motivasyonu yakaladim, hersey süper gidiyor diyorum, hooop! Bir is daha cikiyor basima. Bugünlerde sıkkınım. halletmem gereken bi sürü mesele, örmem gereken coraplar, düsünmem gereken olaylar var. Var oglu var ne de olsa…Madem düsünüyorum dedim, ne düsüniyorsam yazmaliyim. Telefonumu sessize aldim, müzigin sesini acdim. Düsünmeye basladim. Neyi mi? Kendimi ve hayatimda olan biteni.. Sabahlari genellikle zor kalkarim, geceleri daha fazla severim cünkü. Günlerim asagi yukari bellidir. Program yapmayi sevmem. Hep bi takım kurslara heves eder sonra birakirim. Sırf rutinden sıkıldıgim icin. Arada sirada kücük sürprizler, kalp carpıntıları, yeni sehirler, heycan, arkadaslar, huzur... Hayatin hep böyle akmasini beklerim.Iste pazarlarıda bu yüzden sevmem. Sana ne yapman gerektigini söyliyor sanki. Birkere aksam erken yatmalisin, sabah erken kalkabilmen icin. Bence insan sabahlari istedigi kadar uyuyabilmeli. Onu gec, istedigi yolu secebilmeli, hayallerini gerceklestirebilmeli, nekadar gercekci gelmesede baskalarina ve istedigi kisiye asık olma özgürlügüne sahib olabilmeli. Sırf bu yüzden gittim toz pembe hayallerle dolu bir dalı okumayı secdim diyebilirim.  Cunkü bence insanlar istedigi seyi, istedigi zaman, istedigi yerde yapabilmeli. Hayat bizden zaten cok seyi calıyor, ve kısıtlıyor. Niye birde biz üstüne kendimizi kısıtlıyalım ki? Zaman geciyor.. ve zaman hic birseyi af etmez. Bir kere gec kaldiysan hayata, toparlayamazsin artik, herseye gecikirsin.. ve hazir gecikmis derken, benide derslerim beklemiyor ne yazik ki.Neyse, ben daha fazla kücük emraha baglamadan kacayim. Ah, birde unutmadan: gribe karsi meyve ye ve seni hasta edicek insanlardan uzak dur. 

En mikrop halimle öpüyorum.