Bu yaziyi okudugunuzda "cizimlerle iyice kafayi yedi" diceksiniz heralde. Ama icimden resimden daha cok yazi yazmak geliyor bu ara. Aslinda bu yaziyi aklima Cizim Ögretmeni olan arkadasim, renkler hakkinda konustugumuzda getirdi. Ben "her insan renkleri ayni algiliyor mu acaba?" gibi birsey sordum, oda "onu bunu bilmem ama bence askin rengi kahverengidir" dedi. Neden diye sordugumda "Kahverengi agirdir, öyle her renge uyum saglamaz, yine kendine yakin kahve tonlariyla birliktedir. Ask birlikteliktir, benzerliktir, ayni seyleri ayni duygulari hissetmektir." diye cevap verdi, bir anda siir okuyor sandim :)
Neyse gelelim konuya: Onsuz yasayamam dediginiz biri var mi hayatinizda? Onsuz olmaz, olamaz, sırılsıklam asık oldugunuz biri? Cevabiniz "evet" se, nekadar sansli oldugunuzu diyecegimi düsüniyosunuzdur heralde, ama yaniliyorsunuz. Sizin cok sevdiginiz, onsuz yasayamadiginiz kisi, baskasini ilgilendirmiyor bile. Neden O? Baskasida olabilirdi... ama sen kendin atildin o ask cercevesine, onun resmini kendin cizdin, gözlerini boyadin tozpembe renklerle ... Kendin büyüledin, büyülendin, pesinden kostun, ittin, kacmak istediginde hep daha fazla yakalandin, düstün, yaralandin, ve her defasinda yinede ayaga kalktin... üstelik böyle olucagini bile bile. Hic bir Insan ona bir anda asık olucak kadar mükemmel degildir, her insanin beyaz, renkli vede siyah tarafida vardir... Her zaman derim: "Ask, kendi kendimize yaptigimiz bir büyüdür", kendi kendimize cizdigimiz bir tablo... Bir Aşk tablosu nedir bilirmisin? Öyle bir tabloda aklina esdigi gibi yazip cizemezsin. Mesela hangi renkleri kullanicagina dikkat et, cünkü güzel bir tablo istiyorum diyipte, herseyi yüzüne gözüne bulastiranlari cok gördüm ben... Neyse kizlar, derin konular bunlar. Bana müsade, boyalarim beni bekliyor. Savasmaya gidiyorum, öpüyorum!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder